Όσο υπάρχει το ρουσφέτι θα υπάρχουν κ άγιοι
Konstantir
Παρασκευή 25 Δεκεμβρίου 2009
Γιορτές
Τι ωραία όταν είσαι φοιτητής να πηγαίνεις σπίτι σου στις γιορτές, ε? (Αν σπουδάζεις δηλαδή σε άλλο μέρος και όχι στο πατρικό σου).
Έρχεσαι σπίτι, χαίρεσαι που τρως επιτέλους το φαγητό της μητέρας, χαίρεσαι που θα δείς τους "παλιούς" σου φίλους ,(δεν χαίρεσαι καθόλου που βλέπεις συμμαθητές και πρέπει να κάθεσαι σε κάθε έξοδο να τους χαιρετάς και να λέτε τα "νέα" σας),ειδικά άμα είναι και στην επαρχία το σπίτι και έμενες μέσα στο καυσαέριο χαίρεσαι πιο πολύ.
Όλα καλά μέχρι εκεί.
1η μέρα περνά,2η , 3η , 4η , έχεις αρχίσει και σαλτάρεις.Μπαίνεις λίγο στο νετ, ακούς λίγο μουσική,facebook,μσν,κάνα φόρουμ, αλλά νιώθεις οτι πλήττεις.
Βλέπεις στο facebook τους παλιούς σου συμμαθητές, κανένας δεν σου μιλάει αλλά ούτε και εσύ κάνεις την αρχή μιας και ξέρεις την συνέχεια μιας τέτοιας "συζήτησης".
Μπαίνεις σε κάνα τσατ να ξεγελάσεις τον εαυτό σου (γνωρίζοντας τι θα συναντήσεις εκεί), σου σπάνε τα νεύρα με τα καθυστερημένα και βγαίνεις.
Ωπ να 'μαστε πάλι google.gr
Βαριέσαι,δεν είναι ώρα ακόμη να βγεις με τους φίλους για βόλτα και δεν ξέρεις τι να κάνεις.
Ίσως προσπαθήσεις να διαβάσεις λίγο για την σχολή, εν τω μεταξύ υπάρχει και μια εργασία να σε βαραίνει που σου έβαλαν για τα χριστούγεννα αλλά ακόμη να την αρχίσεις,ούτε καν την έχεις διαβάσει να δεις τι λέει.
Σκατά
Βαρεμάρα
Πάει ο μύθος των γιορτών.
Μαλακίες φορτώνουμε το είναι μας με διαφημίσεις και νομίζουμε οτι "έτσι είναι".
Σκατά
Βαρεμάρα
Καλά χριστούγεννα Καλή πρωτοχρονιά
Konstantir
Έρχεσαι σπίτι, χαίρεσαι που τρως επιτέλους το φαγητό της μητέρας, χαίρεσαι που θα δείς τους "παλιούς" σου φίλους ,(δεν χαίρεσαι καθόλου που βλέπεις συμμαθητές και πρέπει να κάθεσαι σε κάθε έξοδο να τους χαιρετάς και να λέτε τα "νέα" σας),ειδικά άμα είναι και στην επαρχία το σπίτι και έμενες μέσα στο καυσαέριο χαίρεσαι πιο πολύ.
Όλα καλά μέχρι εκεί.
1η μέρα περνά,2η , 3η , 4η , έχεις αρχίσει και σαλτάρεις.Μπαίνεις λίγο στο νετ, ακούς λίγο μουσική,facebook,μσν,κάνα φόρουμ, αλλά νιώθεις οτι πλήττεις.
Βλέπεις στο facebook τους παλιούς σου συμμαθητές, κανένας δεν σου μιλάει αλλά ούτε και εσύ κάνεις την αρχή μιας και ξέρεις την συνέχεια μιας τέτοιας "συζήτησης".
Μπαίνεις σε κάνα τσατ να ξεγελάσεις τον εαυτό σου (γνωρίζοντας τι θα συναντήσεις εκεί), σου σπάνε τα νεύρα με τα καθυστερημένα και βγαίνεις.
Ωπ να 'μαστε πάλι google.gr
Βαριέσαι,δεν είναι ώρα ακόμη να βγεις με τους φίλους για βόλτα και δεν ξέρεις τι να κάνεις.
Ίσως προσπαθήσεις να διαβάσεις λίγο για την σχολή, εν τω μεταξύ υπάρχει και μια εργασία να σε βαραίνει που σου έβαλαν για τα χριστούγεννα αλλά ακόμη να την αρχίσεις,ούτε καν την έχεις διαβάσει να δεις τι λέει.
Σκατά
Βαρεμάρα
Πάει ο μύθος των γιορτών.
Μαλακίες φορτώνουμε το είναι μας με διαφημίσεις και νομίζουμε οτι "έτσι είναι".
Σκατά
Βαρεμάρα
Καλά χριστούγεννα Καλή πρωτοχρονιά
Konstantir
Τετάρτη 11 Νοεμβρίου 2009
Ταύτιση ηθικής-θρησκευτικότητας
Πρόσφατα , το ευρωπαικό δικαστήριο καταδίκασε την Iταλία για την παρουσία σταυρών στις σχολικές αίθουσες . Κατόπιν διάβασα ότι κάποιος Π.Δημητράς πήγε στα δικαστήρια για την αφαίρεση της εικόνας του Χριστού από σχολικές αίθουσες , δικαστήρια , νοσοκομεία και έχασε τη δίκη .
Πάνω σ’ αυτό το περιστατικό διάβασα το εξής σχόλιο : «Δίχως Θεό όλα επιτρέπονται.
Τα πάντα. Τρομοκρατικές οργανώσεις, δολοφονίες, ληστείες, αδικίες κ.α. Όταν έχεις τον Θεό μέσα σου τουλάχιστον μπορείς να μετανοήσεις. Αυτή είναι η διαφορά...»
Θα ήθελα να σας πω κάποιες σκέψεις πάνω σ’αυτό το σχόλιο .
Προφανώς βλέπουμε ότι η ηθική ταυτίζεται με μια ανώτερη δύναμη .Για την ακρίβεια η ηθική και η χρηστή συμπεριφορά εκπορεύονται από την αναφερόμενη ανώτερη δύναμη . Επομένως η καλοσύνη, φιλευσπλαχνία,ευγένεια είναι εξ’ αποκαλύψεως αγαθά .
Καταλήγουμε ότι για να είναι κάποιος καλός άνθρωπος πρέπει απαραίτητα να υπάρχει Θεός . Πρέπει το ήθος να είναι προϊόν κανόνων , η τήρηση των οποίων επαφίεται στην αστυνόμευση μιας ανώτερης δύναμης η οποία τιμωρεί τους κακούς και επιβραβεύει τους καλούς .
Γεννάται λοιπόν το ερώτημα ( που νομίζω ότι προέρχεται από τους πλατωνικούς διαλόγους ανάμεσα στον Σωκράτη και τον Ευθύφρονα ) : Αυτό που είναι ηθικό προστάζεται από το Θεό , επειδή είναι ηθικό ή μήπως είναι ηθικό επειδή προστάζεται από το Θεό ;
Έχουμε δηλαδή το ερώτημα αν η ηθική είναι ανεξάρτητη από το Θεό ή και ο Θεός υποχρεούται να υπόκειται στους ηθικούς κανόνες ;
Να το θέσω κι αλλιώς : Μήπως είπαμε «α αυτό είναι καλό , άρα θα εκφράζει αυτή την αγαθή και πανίσχυρη δύναμη που νομίζουμε ότι μας προστατεύει και επιτηρεί » , ή μήπως « αυτό το έγραφε το ιερό κείμενο των προγόνων μας , ή των προγόνων ενός άλλου λαού άρα για να το λέει θα είναι και σωστό».
Άμα το καλοσκεφτεί κανείς τα θεολογικά κείμενα , τα οποία αντιμετώπιζονται ως αυθεντίες έχουν κάποιες «διαρροές» . Πχ , ο Θεός/Γιαχβέ της Βίβλου είναι εκδικητικός , σφαγιάζει τα παιδιά των Αιγυπτίων και ζητά από τον Αβραάμ να του θυσιάσει το παιδί του . Μη θυμηθούμε τι έγινε με τον Νώε και τον σχεδόν ολικό αφανισμό του ανθρώπινου είδους .
Επομένως θέλω να πιστεύω ότι τα ευγενή συναισθήματα είναι έμφυτα στην ψυχή μας και οι κανόνες ηθικής συμπεριφοράς δημιουργήθηκαν σταδιακά από την πρόοδο της κοινωνικοποίησης του είδους μας και δεν είναι προϊόντα εντολών . Έτσι ο εγκληματίας θα σκοτώσει είτε βλέπει ιερά βιβλία είτε όχι . Ο καλός άνθρωπος δε θα αφρίζει το στόμα του , θα μιλά υπόκωφα και θα γυρίζει γύρω γύρω το κεφάλι του σα δαιμονισμένος αν αποφασίσει να αλλάξει θρησκεία ή εγκαταλείψει τη θρησκεία γενικά .Αυτά όσον αφορά τη ταύτιση ηθικής-θρησκευτικότητας .
Τώρα λίγα λόγια για τη χρησιμότητα των θρησκευτικών συμβόλων σε σχολεία, νοσοκομεία , δικαστήρια :
Γνωρίζουμε σαφώς ότι στη χώρα μας το μάθημα των θρηκευτικών είναι από τα ουσιώδη της εκπαίδευσης μας . Αυτό προέκυψε από μια παλιά δυσπιστία στις θετικές επιστήμες , την ισχύ του ιερατείου και τη διαφορετική νοοτροπία που κατέχει τις χώρες της Εγγύς Ανατολής (που καταχρηστικά επεκτείνω στα τουρκοκρατούμενα βαλκάνια ) έναντι των ιδεών του Διαφωτισμού . Παρένθεση αποτέλεσε ο Καποδίστριας ο οποίος προσπάθησε να στρέψει την εκπαίδευση σε έναν τεχνικό/επιστημονικό προσανατολισμό . Μετά την συντομότατη παρένθεση , η παιδεία παρέμεινε ταυτισμένη στο πρότυπο του ελληνορθόδοξου λογίου . Αυτός ο χαρακτήρας έχει ισχυρές επιδράσεις ακόμη και σήμερα και όχι απλώς ψήγματα . Συνεπώς μια απομάκρυνση των εικόνων απλώς από τις αίθουσες είναι μια τρύπα στο νερό και δεν έχει νόημα αν δεν αλλάξουν πολλά . Απλώς θα δημιουργηθεί σάλος και θα μαυρίσουν τα κανάλια στους ρασοφόρους και στις Λουκάδες .
Εικόνες στα δικαστήρια : Αυτό ομολογώ δεν το καταλαβαίνω . Προφανώς δεν επεμβαίνει το Άγιο Πνεύμα στις αποφάσεις των δικαστών και δεν συνεισφέρει στη μεταμέλεια του εγκληματία . Άλλωστε το παραδικαστικό μια χαρά δούλευε υπό τις ευλογίες του Γιοσάκη και κάμποσων δεσποτάδων . Οι ασυνείδητοι δικαστές παρέμειναν λαμόγια και οι ευσυνείδητοι συνεχίζουν να πράττουν το καθήκον τους .
Αν δεν καταλαβαίνω τη χρησιμότητα συμβόλων στα δικαστήρια , τι πρέπει να πω για τα νοσοκομεία ; Αν η επέμβαση είναι επιτυχής θα βγει ο πανευτυχής συγγενής , «Η Παναγιά / ο Χριστός / ο αγιο-Σώζος τον έσωσε τον μπάρμπα» . Αν αποτύχει η επέμβαση : « Ο κιαρατάς ο γιατρός τον έφαγε τον Επαμεινώνδα μου, άχρηστοι γιατροί ».
bionick
Πάνω σ’ αυτό το περιστατικό διάβασα το εξής σχόλιο : «Δίχως Θεό όλα επιτρέπονται.
Τα πάντα. Τρομοκρατικές οργανώσεις, δολοφονίες, ληστείες, αδικίες κ.α. Όταν έχεις τον Θεό μέσα σου τουλάχιστον μπορείς να μετανοήσεις. Αυτή είναι η διαφορά...»
Θα ήθελα να σας πω κάποιες σκέψεις πάνω σ’αυτό το σχόλιο .
Προφανώς βλέπουμε ότι η ηθική ταυτίζεται με μια ανώτερη δύναμη .Για την ακρίβεια η ηθική και η χρηστή συμπεριφορά εκπορεύονται από την αναφερόμενη ανώτερη δύναμη . Επομένως η καλοσύνη, φιλευσπλαχνία,ευγένεια είναι εξ’ αποκαλύψεως αγαθά .
Καταλήγουμε ότι για να είναι κάποιος καλός άνθρωπος πρέπει απαραίτητα να υπάρχει Θεός . Πρέπει το ήθος να είναι προϊόν κανόνων , η τήρηση των οποίων επαφίεται στην αστυνόμευση μιας ανώτερης δύναμης η οποία τιμωρεί τους κακούς και επιβραβεύει τους καλούς .
Γεννάται λοιπόν το ερώτημα ( που νομίζω ότι προέρχεται από τους πλατωνικούς διαλόγους ανάμεσα στον Σωκράτη και τον Ευθύφρονα ) : Αυτό που είναι ηθικό προστάζεται από το Θεό , επειδή είναι ηθικό ή μήπως είναι ηθικό επειδή προστάζεται από το Θεό ;
Έχουμε δηλαδή το ερώτημα αν η ηθική είναι ανεξάρτητη από το Θεό ή και ο Θεός υποχρεούται να υπόκειται στους ηθικούς κανόνες ;
Να το θέσω κι αλλιώς : Μήπως είπαμε «α αυτό είναι καλό , άρα θα εκφράζει αυτή την αγαθή και πανίσχυρη δύναμη που νομίζουμε ότι μας προστατεύει και επιτηρεί » , ή μήπως « αυτό το έγραφε το ιερό κείμενο των προγόνων μας , ή των προγόνων ενός άλλου λαού άρα για να το λέει θα είναι και σωστό».
Άμα το καλοσκεφτεί κανείς τα θεολογικά κείμενα , τα οποία αντιμετώπιζονται ως αυθεντίες έχουν κάποιες «διαρροές» . Πχ , ο Θεός/Γιαχβέ της Βίβλου είναι εκδικητικός , σφαγιάζει τα παιδιά των Αιγυπτίων και ζητά από τον Αβραάμ να του θυσιάσει το παιδί του . Μη θυμηθούμε τι έγινε με τον Νώε και τον σχεδόν ολικό αφανισμό του ανθρώπινου είδους .
Επομένως θέλω να πιστεύω ότι τα ευγενή συναισθήματα είναι έμφυτα στην ψυχή μας και οι κανόνες ηθικής συμπεριφοράς δημιουργήθηκαν σταδιακά από την πρόοδο της κοινωνικοποίησης του είδους μας και δεν είναι προϊόντα εντολών . Έτσι ο εγκληματίας θα σκοτώσει είτε βλέπει ιερά βιβλία είτε όχι . Ο καλός άνθρωπος δε θα αφρίζει το στόμα του , θα μιλά υπόκωφα και θα γυρίζει γύρω γύρω το κεφάλι του σα δαιμονισμένος αν αποφασίσει να αλλάξει θρησκεία ή εγκαταλείψει τη θρησκεία γενικά .Αυτά όσον αφορά τη ταύτιση ηθικής-θρησκευτικότητας .
Τώρα λίγα λόγια για τη χρησιμότητα των θρησκευτικών συμβόλων σε σχολεία, νοσοκομεία , δικαστήρια :
Γνωρίζουμε σαφώς ότι στη χώρα μας το μάθημα των θρηκευτικών είναι από τα ουσιώδη της εκπαίδευσης μας . Αυτό προέκυψε από μια παλιά δυσπιστία στις θετικές επιστήμες , την ισχύ του ιερατείου και τη διαφορετική νοοτροπία που κατέχει τις χώρες της Εγγύς Ανατολής (που καταχρηστικά επεκτείνω στα τουρκοκρατούμενα βαλκάνια ) έναντι των ιδεών του Διαφωτισμού . Παρένθεση αποτέλεσε ο Καποδίστριας ο οποίος προσπάθησε να στρέψει την εκπαίδευση σε έναν τεχνικό/επιστημονικό προσανατολισμό . Μετά την συντομότατη παρένθεση , η παιδεία παρέμεινε ταυτισμένη στο πρότυπο του ελληνορθόδοξου λογίου . Αυτός ο χαρακτήρας έχει ισχυρές επιδράσεις ακόμη και σήμερα και όχι απλώς ψήγματα . Συνεπώς μια απομάκρυνση των εικόνων απλώς από τις αίθουσες είναι μια τρύπα στο νερό και δεν έχει νόημα αν δεν αλλάξουν πολλά . Απλώς θα δημιουργηθεί σάλος και θα μαυρίσουν τα κανάλια στους ρασοφόρους και στις Λουκάδες .
Εικόνες στα δικαστήρια : Αυτό ομολογώ δεν το καταλαβαίνω . Προφανώς δεν επεμβαίνει το Άγιο Πνεύμα στις αποφάσεις των δικαστών και δεν συνεισφέρει στη μεταμέλεια του εγκληματία . Άλλωστε το παραδικαστικό μια χαρά δούλευε υπό τις ευλογίες του Γιοσάκη και κάμποσων δεσποτάδων . Οι ασυνείδητοι δικαστές παρέμειναν λαμόγια και οι ευσυνείδητοι συνεχίζουν να πράττουν το καθήκον τους .
Αν δεν καταλαβαίνω τη χρησιμότητα συμβόλων στα δικαστήρια , τι πρέπει να πω για τα νοσοκομεία ; Αν η επέμβαση είναι επιτυχής θα βγει ο πανευτυχής συγγενής , «Η Παναγιά / ο Χριστός / ο αγιο-Σώζος τον έσωσε τον μπάρμπα» . Αν αποτύχει η επέμβαση : « Ο κιαρατάς ο γιατρός τον έφαγε τον Επαμεινώνδα μου, άχρηστοι γιατροί ».
bionick
Παρασκευή 6 Νοεμβρίου 2009
I.K.A. : Η καλή μέρα...
Καλημέρα,λέω στον εαυτό μου αφού σηκωθώ μετά το χτύπημα του ξυπνητηριού.Σήμερα πρέπει να τρέξω στο ΙΚΑ να μου βάλουν μια υπογραφή στο χαρτί που είχα πάρει απο τον οφθαλμίατρο για να μπορέσω μετα να το δώσω σε ένα μαγαζί με οπτικά για να πάρω γυαλιά/φακούς επαφής, αναλόγως την διαθεσή μου.
Μουντός καιρός χωρίς βροχή και μια αίσθηση πνιγηρής ζεστής ατμόσφαιρας λόγω αυξημένης υγρασίας.Φτάνω. Μπαίνω ρωτάω στο πρώτο γκισέ στο ισόγειο, μπλα υπογραφή μπλα οπτικά μπλα .
- Θα πάτε πάνω να ρωτήσετε.
-οκ ευχαριστω, απαντώ.
Πάνω.
-Μπλα υπογραφή μπλα...
-Πηγαίντε στο γραφείο του διευθυντή να σας το υπογράψει.
-οκ ευχαριστώ.
Έξω απο το γραφείο που ηταν ανοιχτό και κανένας μέσα, περίμενα 10 λεπτά.Όμως 3 ωρες έπρεπε να περίμεναν και όλοι οι γέροι που ήταν εκεί από τις 8.
Έρχεται επιτέλους μια γιατρίνα, μπαινει μέσα στο γραφείο, κοιτάει, με βλέπει εμένα μπάστακα να κάθομαι μπροστά στην πόρτα και με ρωτά:
-τι θα ήθελες?
-Μια υπογραφή για το χαρτί του οφθαλμίατρου.
-Α, λείπει σήμερα ο διευθυντής, οπότε να πας στον οδοντίατρο εκεί απέναντι.
(wtf??? σε οδοντίατρο με στέλνει? αυτός είναι ο υποδιευθυντής?)
Πάω. Ήταν ευτυχώς εκεί ο τυπάς και άλλες 2 γιατρίνες και γκομένιζε στο ιατρείο του. Του λεέω τα γνωστά, παίρνει το χαρτί το κοιτα και λέει:
-Δεν ξέρω αν μπορω να βάλω υπογραφή γιατί εδώ ειναι παλιά ημερομηνία, αλλά κάτσε να ρωτήσω.
Πάει στο γκισέ ρωτά και έναν εκεί. Αυτός λέει ότι έχει περάσει η ημερομηνία και ότι έχει λήξει.
-Δεν έχει λήξει, ακόμη έχω περιθώριο 5 ημερών.
-Όχι μπλα λήξει,μπλα, να βγάλεις άλλο, μπλα.
Λογομαχία για λίγο. Ο οδοντιατρος την κάνει με ελαφρά, τελικά κερδίζω την λογομαχία και τον κυνηγώ από πίσω να μου βάλει την γαμημένη υπογραφή.
-Οκ μπορείτε να υπογράψετε.
-Είσαι σίγουρος? κάτσε να ρωτήσω.
...
Τέλος πάντων, την βάζει επιτέλους, αφού ρώτησε και είδε οτι είχα δίκιο.
Πάω στα οπτικά.Την δέχονται κανονικά, αλλά μου λένε ότι για να είναι σιγουροι πρέπει να πάω στο ΙΚΑ να ρωτήσω αν θα υπάρχει πρόβλημα όταν θα την παραδώσουν αυτοί υστερα απο ένα μήνα και αν θα είναι εμπρόθεσμη.
Ε με τα πολλα λόγια έρχεται ο υπάλληλος από τα οπτικά μαζί και ξαναπάω στο ΙΚΑ.
Αυτή τη φορά ανεβαίνουμε στο 2ο όροφο.
Αφου το σκέπτεται για λίγο ο τυπας και χαιρετάει κανα 2 γνωστούς του, αποφασίζει να πάει να ρωτήσει random σε έναν απο τους γκισέδες.
-Ε γεια σας είμαι απο κατάστημα οπτικών μπλα και έχω αυτό το χάρτι μπλα μπλα μόνο που η ημερομηνία μπλα....
-Πηγαίντε δίπλα εκεί.
-Ε Ε Γεία σας είμαι από το κατάστημα οπτικών μπλα και έχω αυτό το χάρτι μπλα μπλα μόνο που η ημερομηνία μπλα....
-Α ρωτήστε την κυρία δίπλα.
Ο τυπάς και εγώ δίπλα του να με σέρνει μαζί, πάει στο γραφείο το δίπλα που ήταν του "διευθυντή" να ρωτήσει, κοιτάει, κανείς πάλι μέσα( αυτο το γραφειο ηταν στον 2ο όροφο οχι στον 1ο μην τα μπερδεψετε).
Έρχεται μια γυναίκα και την ρωτάει τα γνωστά, οπότε του απαντά: "Αυτη η κοπέλα θα ξέρει".(Καθώς λέει αυτά, ακούγεται κάποιος να φωνάζει και να ωρύεται, αλλά εγώ δεν έδωσα τόση σημασία γιατι είχα αποροφηθεί τόσο στην "δουλειά" μου και δεν με ενδιέφεραι το τι παθαίνουν οι γύρω μου.) Κλασικά αυτά που παθαίνουμε όλοι μας όταν βρισκόμαστε σε ένα κεντρικό δρόμο, πολύβουο ή σε συνωστισμό και δεν μας νοιάζει ο διπλα μας παρα μόνο ο γαμημένος εαυτουλης μας,δεν καθόμαστε λίγο να αφουγκραστουμε τους γύρω μας, το περιβάλλον μας, την κοινωνία μας, μονο ΟΣΟ ΠΙΟ ΓΡΗΓΟΡΑ γίνεται να τελιώσουμε τις καρμίρηκες δουλειές-υποθέσεις μας.
Λοιπόν ο τυπας μου πάει στο γκισέ της κοπέλας που "ήξερε για την υπόθεσή μας", της λέει το κατεβατό (απ'έξω το είχε μάθει ο πουστης :P) και αυτή κλασσικά κοιτώντας τον με το βλέμα της αγελαδας και ;σκεπτόμενη?! για λίγο απαντά; -να η γυναίκα εκεί θα ξέρει-. Η γυναίκα ήταν στον ίδιο γκισε δύο θέσεις δίπλα της .
Εκεί τραντάζομαι γιατί επιτέλους βγαίνω απο τον υπνωτισμένο μου κόσμο και ακούω τον γεράκο που ωρυόταν πριν (δεν ειναι τοσο γέρος καμια 60αριά ισως), να σπαράζει και να λέει:
ΡΕ ΘΕΛΩ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΜΟΥ ΠΕΙΝΑΩ ΠΕΙΝΑΩ ΕΧΩ ΝΑ ΦΑΩ 5 ΜΕΡΕΣ. ΦΕΡΕ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΜΟΥ.(και κατι ακόμη που δεν θυμαμαι.)
Εκείνη τη στιγμη ο χρόνος παγώνει και όλοι κοιτάζουν εκείνον και την "διευθύντρια" που της είχαμε μιλήσει πριν, να του φωνάζει κι αυτη ότι θα φωνάξει το 100 και άλλες απειλές κ υπεκφυγές.
Τέλος πάντων ο τυπάς μου από τα οπτικά καταφέρνει και μπουκάρει στη σειρά, ρωτάει την άλλη γυναίκα .Αυτή του λέει "ο κύριος εδώ (διπλα της) θα ξερει". Ξανά λέει το κατεβατό και τελικά αποφασιζει ο υπάλληλος να πει: "ναι θα είστε εντάξει".
Μπουαχαχαχαχαααχαχαα, δεν υπάρχει αυτό. Έβλεπα στο βλέμμα του ότι κατι δεν του πήγαινε καλα σαν να έλεγε "τι με ρωτάνε τώρα αυτοί;".
Τέλος, πάμε πάλι στα οπτικά και παραγγέλνω τους φακούς.
Πριν φτάσω σπίτι, στα 50 μετρα περίπου, περνώντας από την πλατεία μιας εκκλησιάς ρίχνει και μια ωραία μπόρα έτσι για να έχουμε ένα ωραίο βρεγμένο τέλος.
Α μην ξεχάσω: Όσοι έχετε πρόβλημα μυωπίας ή γενικά όρασης, ΠΑΝΤΑ μόλις πάρετε το κωλόχαρτο απο τον οφθαλμίατρο πεταχτείτε την ιδια ωρα να σας βάλουν υπογραφή και μετα αγοράστε αμέσως γυαλιά/φακούς. Γλυτώστε την ταλαιπωρία μα τον γαμημένο Δια.
by konstantir
Μουντός καιρός χωρίς βροχή και μια αίσθηση πνιγηρής ζεστής ατμόσφαιρας λόγω αυξημένης υγρασίας.Φτάνω. Μπαίνω ρωτάω στο πρώτο γκισέ στο ισόγειο, μπλα υπογραφή μπλα οπτικά μπλα .
- Θα πάτε πάνω να ρωτήσετε.
-οκ ευχαριστω, απαντώ.
Πάνω.
-Μπλα υπογραφή μπλα...
-Πηγαίντε στο γραφείο του διευθυντή να σας το υπογράψει.
-οκ ευχαριστώ.
Έξω απο το γραφείο που ηταν ανοιχτό και κανένας μέσα, περίμενα 10 λεπτά.Όμως 3 ωρες έπρεπε να περίμεναν και όλοι οι γέροι που ήταν εκεί από τις 8.
Έρχεται επιτέλους μια γιατρίνα, μπαινει μέσα στο γραφείο, κοιτάει, με βλέπει εμένα μπάστακα να κάθομαι μπροστά στην πόρτα και με ρωτά:
-τι θα ήθελες?
-Μια υπογραφή για το χαρτί του οφθαλμίατρου.
-Α, λείπει σήμερα ο διευθυντής, οπότε να πας στον οδοντίατρο εκεί απέναντι.
(wtf??? σε οδοντίατρο με στέλνει? αυτός είναι ο υποδιευθυντής?)
Πάω. Ήταν ευτυχώς εκεί ο τυπάς και άλλες 2 γιατρίνες και γκομένιζε στο ιατρείο του. Του λεέω τα γνωστά, παίρνει το χαρτί το κοιτα και λέει:
-Δεν ξέρω αν μπορω να βάλω υπογραφή γιατί εδώ ειναι παλιά ημερομηνία, αλλά κάτσε να ρωτήσω.
Πάει στο γκισέ ρωτά και έναν εκεί. Αυτός λέει ότι έχει περάσει η ημερομηνία και ότι έχει λήξει.
-Δεν έχει λήξει, ακόμη έχω περιθώριο 5 ημερών.
-Όχι μπλα λήξει,μπλα, να βγάλεις άλλο, μπλα.
Λογομαχία για λίγο. Ο οδοντιατρος την κάνει με ελαφρά, τελικά κερδίζω την λογομαχία και τον κυνηγώ από πίσω να μου βάλει την γαμημένη υπογραφή.
-Οκ μπορείτε να υπογράψετε.
-Είσαι σίγουρος? κάτσε να ρωτήσω.
...
Τέλος πάντων, την βάζει επιτέλους, αφού ρώτησε και είδε οτι είχα δίκιο.
Πάω στα οπτικά.Την δέχονται κανονικά, αλλά μου λένε ότι για να είναι σιγουροι πρέπει να πάω στο ΙΚΑ να ρωτήσω αν θα υπάρχει πρόβλημα όταν θα την παραδώσουν αυτοί υστερα απο ένα μήνα και αν θα είναι εμπρόθεσμη.
Ε με τα πολλα λόγια έρχεται ο υπάλληλος από τα οπτικά μαζί και ξαναπάω στο ΙΚΑ.
Αυτή τη φορά ανεβαίνουμε στο 2ο όροφο.
Αφου το σκέπτεται για λίγο ο τυπας και χαιρετάει κανα 2 γνωστούς του, αποφασίζει να πάει να ρωτήσει random σε έναν απο τους γκισέδες.
-Ε γεια σας είμαι απο κατάστημα οπτικών μπλα και έχω αυτό το χάρτι μπλα μπλα μόνο που η ημερομηνία μπλα....
-Πηγαίντε δίπλα εκεί.
-Ε Ε Γεία σας είμαι από το κατάστημα οπτικών μπλα και έχω αυτό το χάρτι μπλα μπλα μόνο που η ημερομηνία μπλα....
-Α ρωτήστε την κυρία δίπλα.
Ο τυπάς και εγώ δίπλα του να με σέρνει μαζί, πάει στο γραφείο το δίπλα που ήταν του "διευθυντή" να ρωτήσει, κοιτάει, κανείς πάλι μέσα( αυτο το γραφειο ηταν στον 2ο όροφο οχι στον 1ο μην τα μπερδεψετε).
Έρχεται μια γυναίκα και την ρωτάει τα γνωστά, οπότε του απαντά: "Αυτη η κοπέλα θα ξέρει".(Καθώς λέει αυτά, ακούγεται κάποιος να φωνάζει και να ωρύεται, αλλά εγώ δεν έδωσα τόση σημασία γιατι είχα αποροφηθεί τόσο στην "δουλειά" μου και δεν με ενδιέφεραι το τι παθαίνουν οι γύρω μου.) Κλασικά αυτά που παθαίνουμε όλοι μας όταν βρισκόμαστε σε ένα κεντρικό δρόμο, πολύβουο ή σε συνωστισμό και δεν μας νοιάζει ο διπλα μας παρα μόνο ο γαμημένος εαυτουλης μας,δεν καθόμαστε λίγο να αφουγκραστουμε τους γύρω μας, το περιβάλλον μας, την κοινωνία μας, μονο ΟΣΟ ΠΙΟ ΓΡΗΓΟΡΑ γίνεται να τελιώσουμε τις καρμίρηκες δουλειές-υποθέσεις μας.
Λοιπόν ο τυπας μου πάει στο γκισέ της κοπέλας που "ήξερε για την υπόθεσή μας", της λέει το κατεβατό (απ'έξω το είχε μάθει ο πουστης :P) και αυτή κλασσικά κοιτώντας τον με το βλέμα της αγελαδας και ;σκεπτόμενη?! για λίγο απαντά; -να η γυναίκα εκεί θα ξέρει-. Η γυναίκα ήταν στον ίδιο γκισε δύο θέσεις δίπλα της .
Εκεί τραντάζομαι γιατί επιτέλους βγαίνω απο τον υπνωτισμένο μου κόσμο και ακούω τον γεράκο που ωρυόταν πριν (δεν ειναι τοσο γέρος καμια 60αριά ισως), να σπαράζει και να λέει:
ΡΕ ΘΕΛΩ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΜΟΥ ΠΕΙΝΑΩ ΠΕΙΝΑΩ ΕΧΩ ΝΑ ΦΑΩ 5 ΜΕΡΕΣ. ΦΕΡΕ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΜΟΥ.(και κατι ακόμη που δεν θυμαμαι.)
Εκείνη τη στιγμη ο χρόνος παγώνει και όλοι κοιτάζουν εκείνον και την "διευθύντρια" που της είχαμε μιλήσει πριν, να του φωνάζει κι αυτη ότι θα φωνάξει το 100 και άλλες απειλές κ υπεκφυγές.
Τέλος πάντων ο τυπάς μου από τα οπτικά καταφέρνει και μπουκάρει στη σειρά, ρωτάει την άλλη γυναίκα .Αυτή του λέει "ο κύριος εδώ (διπλα της) θα ξερει". Ξανά λέει το κατεβατό και τελικά αποφασιζει ο υπάλληλος να πει: "ναι θα είστε εντάξει".
Μπουαχαχαχαχαααχαχαα, δεν υπάρχει αυτό. Έβλεπα στο βλέμμα του ότι κατι δεν του πήγαινε καλα σαν να έλεγε "τι με ρωτάνε τώρα αυτοί;".
Τέλος, πάμε πάλι στα οπτικά και παραγγέλνω τους φακούς.
Πριν φτάσω σπίτι, στα 50 μετρα περίπου, περνώντας από την πλατεία μιας εκκλησιάς ρίχνει και μια ωραία μπόρα έτσι για να έχουμε ένα ωραίο βρεγμένο τέλος.
Α μην ξεχάσω: Όσοι έχετε πρόβλημα μυωπίας ή γενικά όρασης, ΠΑΝΤΑ μόλις πάρετε το κωλόχαρτο απο τον οφθαλμίατρο πεταχτείτε την ιδια ωρα να σας βάλουν υπογραφή και μετα αγοράστε αμέσως γυαλιά/φακούς. Γλυτώστε την ταλαιπωρία μα τον γαμημένο Δια.
by konstantir
Σάββατο 31 Οκτωβρίου 2009
Ο εθνικός μας πανζουρλισμός
Ο εθνικός μας πανζουρλισμός
Τέτοιες μέρες κάθε χρόνο , φουντώνει ο διάλογος για το ’40 , τις μαθητικές παρελάσεις , τους αλλοδαπούς σημαιοφόρους κοκ . Μαζεύονται οι τηλεκαννίβαλοι στα τηλεπαράθυρα του χαζοκουτιού και μιλάνε ταυτόχρονα . Γιατί συζήτηση δε γίνεται , συνήθως τουλάχιστον , αλλά ταυτόχρονη ομιλία .
Ζούμε στο λίκνο του λαϊκισμού . Αλλά τι θα μπορούσε να προσμένει κανείς την ώρα που καλλιεργείται η ημιμάθεια ,η πατριδοκαπηλία και η άρνηση εξορθολογισμού της σκέψης ;
Βγαίνουν στους δρόμους οι δημοσιογράφοι και ρωτάν μαθητές : Τι γιορτάζουμε σήμερα ; «Το ΟΧΙ» . Ποιο όχι ; «Αυτό που είπε ο Μεταξάς» .Σε ποιους είπε το όχι ; «Ε ε ε ε ε , στους Ιταλούς ίσως ; » . Δεν ξέρω τι λέτε εσείς αλλά αυτού του είδους η γνώση μου θυμίζει πρωτοσέλιδο αθλητητικής εφημερίδας : « ΟΧΙ του Αντριάνο στον Ολυμπιακό» . Θυμηθείτε και το φιλόλογο που έβγαζε την εορταστική ομιλία στο σχολείο : «Σήμερα το έθνος μας γιορτάζει το ηρωικό ΟΧΙ του πρωθυπουργού Ιωάννη Μεταξά στην επίθεση των Ιταλών και στο έπος στα βουνά της Αλβανίας» Στη συνέχεια ακούμε τραγούδια της Βέμπο από επιθεωρήσεις της εποχής , βλέπουμε τις νίκες μας στην Κορυτσά , Αργυρόκαστρο , Πόγραδετς κλπ κι αυτό ήταν.Πόσο γαμάτοι Ελληναράδες νιώθουμε ...
Φυσικά ο Μεταξάς δεν ήταν πρωθυπουργός αλλά δικτάτορας διορισμένος από το βασιλιά , εισαγωγέας του νεόκοπου φασισμού του Μουσολίνι και του Φράνκο και ο βασιλιάς μας ήταν ο εντολοδόχος των συμφερόντος της Αγγλίας στη χώρα μας . Δεν πολυαναφέρουμε τη στυγνότητα αυτού του δυαρχικού καθεστώτος , μπροστά στο οποίο η απριλιανή δικτατορία ήταν παιδική χαρά . Άλλωστε ο Μεταξάς κανένα όχι δεν είπε στον Ιταλό πρέσβη , απλώς είπε στα γαλλικά ότι το τελεσίγρφο σημαίνει πόλεμος . ΟΧΙ δεν είπε ο Μεταξάς αλλά η υπάρχουσα διπλωματική κατάσταση . Άλλωστε η 5η φάλαγγα του 3ου Ραιχ ήταν η ναζιστική επιρροή στην ελληνική οικονομία , από τις τηλεπικοινωνίες ( Τελεφούνκεν ) έως το εμπόριο γεωργικών προϊόντων ( ειδικά στο κύριο εξαγώγιμο προϊόν μας τα καπνά ) . Ο ίδιος ο Μεταξάς είχε πει ότι είχε βολιδοσκοπηθεί να μπει με τη θέληση του στη «Νέα Τάξη» του Χίτλερ , πράγμα που δεν έκανε επειδή οι Ιταλοί ζητούσαν τεράστια εδαφικά ανταλλάγματα . Επίσης η σταθερή αγγλική επιρροή του βασιλιά – συγκυβερνήτη/συνδικτάτορα μας κρατούσε σταθερά στη βρετανική σφαίρα επιρροής .Αυτά για το περίφημο ΟΧΙ.
Στις γιορτές μας ξεχνάμε ν’ αναφέρουμε και κάποιες «ασήμαντες» λεπτομέρειες . Έτσι λησμονούμε ότι πολλοί δεν πολέμησαν όχι γιατι δεν ήθελαν αλλα επειδή ο πατερούλης Μεταξάς τους είχε στείλει διακοπες σε γραφικά νησάκια του Αρχιπελάγους . Ξεχνάμε την Αντίσταση , την οποία η αγάπη του λαού για ελευθερία τη θέριεψε με αμέτρητους αγωνιστές . Κι αν αναφέρουμε αντίσταση , μένουμε στο Γλέζο και στο κατέβασμα της σημαίας . Μπράβο , ήρωας , αλλά άλλοι ανατίναζαν τρένα , απήγαγαν Γερμανούς στρατηγούς και τους διαγράφουμε από την ιστορική μνήμη . Όπως επίσης φροντίζουμε να «ξεχνάμε» ότι υπήρξαν κι Έλληνες που συνεργάστηκαν με τον κατακτητή και που για μια μακρά περίοδο θεωρούνταν οι εθνικοί μας ήρωες.
Τέλος πάντων μετά τη γιορτή στέλνουμε τους πιτσιρικάδες να παρελάσουν . Εκεί κι αν ξεχειλίζει το εθνικό φρόνημα . Το μόνο σίγουρο που ξεχειλίζει είναι η τεστοστερόνη στο θέαμα των μπουτιών και των ψηλοτάκουνων γοβών κάποιων μαθητριών που θεωρούν ως εθνικό ήρωα την Καγιά και τις άλλες μοντέλες . Περνούν λοιπόν τα ατίθασα νιάτα , άλλα χαρούμενα που δεν έχουν σχολείο , άλλα νομίζουν ότι είναι σε διαγωνισμό Playmate , άλλα που κορδώνονται γιατί θα τους δει ο μπαμπάς η μαμά και η γιαγιά Μελπομένη...
Τι προσκομίζει η νεολαία μας από το παραπάνω ; Μα φυσικά εθνικό φρόνημα , πατριδογνωσία , κατανόηση των ιδεωδών του έθνους και πατριωτισμό . Άμα δε , συνδυαστεί η παρέλαση με εκκλησιασμό και ευλογία απο Δεσπότη , τότε αποκτούνται και ελληνοχριστιανικές αρχές . Κάτι τέτοιο θα λέγανε τουλάχιστον κάποιοι τηλεμαϊντανοί που πωλούν με το κιλό τον πατριωτισμό.
Κατά την ταπεινή και υποκειμενική μου αποψη η φιλοπατρία δεν αποκτείται με το να προχωρήσεις στοιχισμένος σα στρατιώτης , όπως έκαναν οι μαθητές στα χρόνια του Μεταξά . Αποκτείται μέσα από την ιστορική γνώση και από τη συνειδητοποίηση ότι κάποιοι θυσιάστηκαν ώστε σήμερα ο πολίτης να έχει κάποια δικαιώματα ως ‘Ελληνας αλλά κυρίως ως άνθρωπος .
Τέλος, δεν κατάλαβα ποτέ γιατί η 28η Οκτωβρίου να είναι εθνική επέτειος . Άμα το καλοσκεφτείτε γιορτάζουμε την έναρξη ενός πολέμου που χάσαμε και βρεθήκαμε υπό κατοχή επί 3 χρόνια . Το ελληνικό παράλογο σε όλο του το μεγαλείο . Πιο λογικό θα μου φαινόταν να εορταζόταν η 12η Οκτωβρίου , όταν και αποχώρησαν οι Γερμανοί από την Αθήνα . Να γιορτάζουμε το τέλος της κατοχής και όχι την έναρξή της .
Τι να λέμε όμως ... Αυτά είναι ασήμαντες λεπτομέρειες στα μάτια των πολλών . Γι αυτό και τα μάτια είναι στραμμένα στα μαθητικά μπούτια .
by bionick
Τέτοιες μέρες κάθε χρόνο , φουντώνει ο διάλογος για το ’40 , τις μαθητικές παρελάσεις , τους αλλοδαπούς σημαιοφόρους κοκ . Μαζεύονται οι τηλεκαννίβαλοι στα τηλεπαράθυρα του χαζοκουτιού και μιλάνε ταυτόχρονα . Γιατί συζήτηση δε γίνεται , συνήθως τουλάχιστον , αλλά ταυτόχρονη ομιλία .
Ζούμε στο λίκνο του λαϊκισμού . Αλλά τι θα μπορούσε να προσμένει κανείς την ώρα που καλλιεργείται η ημιμάθεια ,η πατριδοκαπηλία και η άρνηση εξορθολογισμού της σκέψης ;
Βγαίνουν στους δρόμους οι δημοσιογράφοι και ρωτάν μαθητές : Τι γιορτάζουμε σήμερα ; «Το ΟΧΙ» . Ποιο όχι ; «Αυτό που είπε ο Μεταξάς» .Σε ποιους είπε το όχι ; «Ε ε ε ε ε , στους Ιταλούς ίσως ; » . Δεν ξέρω τι λέτε εσείς αλλά αυτού του είδους η γνώση μου θυμίζει πρωτοσέλιδο αθλητητικής εφημερίδας : « ΟΧΙ του Αντριάνο στον Ολυμπιακό» . Θυμηθείτε και το φιλόλογο που έβγαζε την εορταστική ομιλία στο σχολείο : «Σήμερα το έθνος μας γιορτάζει το ηρωικό ΟΧΙ του πρωθυπουργού Ιωάννη Μεταξά στην επίθεση των Ιταλών και στο έπος στα βουνά της Αλβανίας» Στη συνέχεια ακούμε τραγούδια της Βέμπο από επιθεωρήσεις της εποχής , βλέπουμε τις νίκες μας στην Κορυτσά , Αργυρόκαστρο , Πόγραδετς κλπ κι αυτό ήταν.Πόσο γαμάτοι Ελληναράδες νιώθουμε ...
Φυσικά ο Μεταξάς δεν ήταν πρωθυπουργός αλλά δικτάτορας διορισμένος από το βασιλιά , εισαγωγέας του νεόκοπου φασισμού του Μουσολίνι και του Φράνκο και ο βασιλιάς μας ήταν ο εντολοδόχος των συμφερόντος της Αγγλίας στη χώρα μας . Δεν πολυαναφέρουμε τη στυγνότητα αυτού του δυαρχικού καθεστώτος , μπροστά στο οποίο η απριλιανή δικτατορία ήταν παιδική χαρά . Άλλωστε ο Μεταξάς κανένα όχι δεν είπε στον Ιταλό πρέσβη , απλώς είπε στα γαλλικά ότι το τελεσίγρφο σημαίνει πόλεμος . ΟΧΙ δεν είπε ο Μεταξάς αλλά η υπάρχουσα διπλωματική κατάσταση . Άλλωστε η 5η φάλαγγα του 3ου Ραιχ ήταν η ναζιστική επιρροή στην ελληνική οικονομία , από τις τηλεπικοινωνίες ( Τελεφούνκεν ) έως το εμπόριο γεωργικών προϊόντων ( ειδικά στο κύριο εξαγώγιμο προϊόν μας τα καπνά ) . Ο ίδιος ο Μεταξάς είχε πει ότι είχε βολιδοσκοπηθεί να μπει με τη θέληση του στη «Νέα Τάξη» του Χίτλερ , πράγμα που δεν έκανε επειδή οι Ιταλοί ζητούσαν τεράστια εδαφικά ανταλλάγματα . Επίσης η σταθερή αγγλική επιρροή του βασιλιά – συγκυβερνήτη/συνδικτάτορα μας κρατούσε σταθερά στη βρετανική σφαίρα επιρροής .Αυτά για το περίφημο ΟΧΙ.
Στις γιορτές μας ξεχνάμε ν’ αναφέρουμε και κάποιες «ασήμαντες» λεπτομέρειες . Έτσι λησμονούμε ότι πολλοί δεν πολέμησαν όχι γιατι δεν ήθελαν αλλα επειδή ο πατερούλης Μεταξάς τους είχε στείλει διακοπες σε γραφικά νησάκια του Αρχιπελάγους . Ξεχνάμε την Αντίσταση , την οποία η αγάπη του λαού για ελευθερία τη θέριεψε με αμέτρητους αγωνιστές . Κι αν αναφέρουμε αντίσταση , μένουμε στο Γλέζο και στο κατέβασμα της σημαίας . Μπράβο , ήρωας , αλλά άλλοι ανατίναζαν τρένα , απήγαγαν Γερμανούς στρατηγούς και τους διαγράφουμε από την ιστορική μνήμη . Όπως επίσης φροντίζουμε να «ξεχνάμε» ότι υπήρξαν κι Έλληνες που συνεργάστηκαν με τον κατακτητή και που για μια μακρά περίοδο θεωρούνταν οι εθνικοί μας ήρωες.
Τέλος πάντων μετά τη γιορτή στέλνουμε τους πιτσιρικάδες να παρελάσουν . Εκεί κι αν ξεχειλίζει το εθνικό φρόνημα . Το μόνο σίγουρο που ξεχειλίζει είναι η τεστοστερόνη στο θέαμα των μπουτιών και των ψηλοτάκουνων γοβών κάποιων μαθητριών που θεωρούν ως εθνικό ήρωα την Καγιά και τις άλλες μοντέλες . Περνούν λοιπόν τα ατίθασα νιάτα , άλλα χαρούμενα που δεν έχουν σχολείο , άλλα νομίζουν ότι είναι σε διαγωνισμό Playmate , άλλα που κορδώνονται γιατί θα τους δει ο μπαμπάς η μαμά και η γιαγιά Μελπομένη...
Τι προσκομίζει η νεολαία μας από το παραπάνω ; Μα φυσικά εθνικό φρόνημα , πατριδογνωσία , κατανόηση των ιδεωδών του έθνους και πατριωτισμό . Άμα δε , συνδυαστεί η παρέλαση με εκκλησιασμό και ευλογία απο Δεσπότη , τότε αποκτούνται και ελληνοχριστιανικές αρχές . Κάτι τέτοιο θα λέγανε τουλάχιστον κάποιοι τηλεμαϊντανοί που πωλούν με το κιλό τον πατριωτισμό.
Κατά την ταπεινή και υποκειμενική μου αποψη η φιλοπατρία δεν αποκτείται με το να προχωρήσεις στοιχισμένος σα στρατιώτης , όπως έκαναν οι μαθητές στα χρόνια του Μεταξά . Αποκτείται μέσα από την ιστορική γνώση και από τη συνειδητοποίηση ότι κάποιοι θυσιάστηκαν ώστε σήμερα ο πολίτης να έχει κάποια δικαιώματα ως ‘Ελληνας αλλά κυρίως ως άνθρωπος .
Τέλος, δεν κατάλαβα ποτέ γιατί η 28η Οκτωβρίου να είναι εθνική επέτειος . Άμα το καλοσκεφτείτε γιορτάζουμε την έναρξη ενός πολέμου που χάσαμε και βρεθήκαμε υπό κατοχή επί 3 χρόνια . Το ελληνικό παράλογο σε όλο του το μεγαλείο . Πιο λογικό θα μου φαινόταν να εορταζόταν η 12η Οκτωβρίου , όταν και αποχώρησαν οι Γερμανοί από την Αθήνα . Να γιορτάζουμε το τέλος της κατοχής και όχι την έναρξή της .
Τι να λέμε όμως ... Αυτά είναι ασήμαντες λεπτομέρειες στα μάτια των πολλών . Γι αυτό και τα μάτια είναι στραμμένα στα μαθητικά μπούτια .
by bionick
Πρόλογος
Σκοτάδι, ακούγεται κάτι σαν βόμβος,ξαφνικά ανοίγεις τα μάτια ,κοιτάς τριγύρω και βλέπεις ένα δωμάτιο. Κάτι σου φαίνεται οικείο σε αυτό το δωμάτιο αλλά δεν είσαι σίγουρος αν είναι δικό σου. Σηκώνεσαι, παραπατάς, προχωράς,βρίσκεσαι σε ενα άλλο δωμάτιο που ίσως ειναι η κουζινα. Βλεπεις μια βρύση, βρέχεις το πρόσωπό σου κ νομίζεις οτι νιώθεις καλύτερα, πίνεις νερό και πηγαίνεις σε ένα αλλο δωμάτιο με μια τηλεόραση, την ανοίγεις. Αρχικα δεν βλέπεις τίποτα αλλά ξαφνικά εμφανίζεται ένα καναλι, δεν σου θυμίζει κάτι , μάλλον είναι ώρα των ειδήσεων γιατί δείχνει κατι καταστροφές που γίνονται καθημερινά σε όλο το κόσμο. Όπλα, στρατός, παλαβοί να τρέχουν απο εδώ κ απο εκεί, μόνο που αυτή τη φορά είναι κάπως αλλαγμένο καθώς δείχνει ωμή βία, εικόνες φρίκης που συνήθως τα κανάλια τις καλύπτουν κ δεν το δειχνουν όπως ακριβως ειναι -κάτι δεν πάει καλά- κλείνεις την tv βλέπεις μια πόρτα και πιστεύεις οτι σε οδηγει στο δρόμο.Την ανοίγεις και ξαφνικά βρίσκεσαι στο δρόμο, καμιά ψυχή δεν υπάρχει όμως, δεν ξέρεις τι ωρα ειναι αλλα μαντευεις οτι ειναι μεσημέρι καλοκαιριού γιατι κάνει αφόρητη ζέστη.
Προχωράς, βγαίνεις απο τον παράδρομο που ήσουν κ φτάνεις στο κεντρικό. Το τοπίο ξαφνικά αλλάζει. Υπάρχει ένας συνεχής θόρυβος από όπλα,φωνές,κραυγές,κλάματα,τανκ,κρότους και σειρήνες. Καθώς ψάχνεις με την ματιά σου να καταλάβεις που βρίσκεσαι και τι γίνεται, βλέπεις ότι ένας όχλος έρχεται προς το μέρος σου, στρατιώτες, πολίτες, παιδιά. Όλοι τρέχουν προς εσένα, ουρλιάζουν ,ποδοπατούνται. Κάποιοι στρατιωτες που έχουν όπλα γυρίζουν κ βαράνε με τα όπλα τους για να σταματησουν οτι τους κυνηγάει. Σε οσους τελειώνουν οι σφαίρες, πετάνε τα όπλα τους και τρέχουν ακόμα πιο γρήγορα. Τι είναι αυτό από το οποίο τρέχουν να σωθουν; Μέσα σε δευτερόλεπτα καταλαβαίνεις οτι κι εσύ τρέχεις ανάμεσα , τρέχεις για να μην ποδοπατηθείς, τρέχεις γιατί ο φόβος του όχλου πέρασε σε εσένα. Τρέχεις, τρέχεις, τρέχεις αλλά δεν ξέρεις τι σε κυνηγάει. Δίπλα σου βλέπεις γνώριμες φάτσες συμμαθητές από το δημοτικό, το γυμνάσιο και το λύκειο, παιδιά που γνώρισες σε κατασκηνώσεις. Όλοι τους φαίνεται να έχουν τον ίδιο τρόμο στο προσωπό τους.Ρωτάς να μάθεις τι έγινε, από τι τρέχουν να σωθούν αλλά κανείς δεν απαντάει,μόνο φωνάζουν, ουρλιάζουν ή λαχανιάζοντας σου κάνουν ερωτήσεις ή λένε κουβέντες που δεν βγάζουν νόημα.
Κάτι νιώθεις, "ΞΥΠΝΑ" ,πόνος , παλεύεις, "ΞΥΠΝΑ" γίνεσαι κύριος των συναισθημάτων σου, "ΞΥΠΝΑ" , λίγη προσπάθεια ακόμη και θα τα καταφέρεις, πιέσου, "ΞΥΠΝΑ", ξεφεύγεις, ναι , ξαλαφρωνεις . Ναι , βρίσκεσαι στην πραγματικότητα, ΝΑΙ. Αισθάνεσαι κουρασμένος ,σηκώνεσαι , όχι , κάτι δεν πάει καλά , δεν είναι φυσιολογικό, δεν βλέπεις καλά, σκοτεινιάζουν όλα, χάνεσαι.
Τα μάτια ανοίγουν βαριά...
by konstantir
Προχωράς, βγαίνεις απο τον παράδρομο που ήσουν κ φτάνεις στο κεντρικό. Το τοπίο ξαφνικά αλλάζει. Υπάρχει ένας συνεχής θόρυβος από όπλα,φωνές,κραυγές,κλάματα,τανκ,κρότους και σειρήνες. Καθώς ψάχνεις με την ματιά σου να καταλάβεις που βρίσκεσαι και τι γίνεται, βλέπεις ότι ένας όχλος έρχεται προς το μέρος σου, στρατιώτες, πολίτες, παιδιά. Όλοι τρέχουν προς εσένα, ουρλιάζουν ,ποδοπατούνται. Κάποιοι στρατιωτες που έχουν όπλα γυρίζουν κ βαράνε με τα όπλα τους για να σταματησουν οτι τους κυνηγάει. Σε οσους τελειώνουν οι σφαίρες, πετάνε τα όπλα τους και τρέχουν ακόμα πιο γρήγορα. Τι είναι αυτό από το οποίο τρέχουν να σωθουν; Μέσα σε δευτερόλεπτα καταλαβαίνεις οτι κι εσύ τρέχεις ανάμεσα , τρέχεις για να μην ποδοπατηθείς, τρέχεις γιατί ο φόβος του όχλου πέρασε σε εσένα. Τρέχεις, τρέχεις, τρέχεις αλλά δεν ξέρεις τι σε κυνηγάει. Δίπλα σου βλέπεις γνώριμες φάτσες συμμαθητές από το δημοτικό, το γυμνάσιο και το λύκειο, παιδιά που γνώρισες σε κατασκηνώσεις. Όλοι τους φαίνεται να έχουν τον ίδιο τρόμο στο προσωπό τους.Ρωτάς να μάθεις τι έγινε, από τι τρέχουν να σωθούν αλλά κανείς δεν απαντάει,μόνο φωνάζουν, ουρλιάζουν ή λαχανιάζοντας σου κάνουν ερωτήσεις ή λένε κουβέντες που δεν βγάζουν νόημα.
Κάτι νιώθεις, "ΞΥΠΝΑ" ,πόνος , παλεύεις, "ΞΥΠΝΑ" γίνεσαι κύριος των συναισθημάτων σου, "ΞΥΠΝΑ" , λίγη προσπάθεια ακόμη και θα τα καταφέρεις, πιέσου, "ΞΥΠΝΑ", ξεφεύγεις, ναι , ξαλαφρωνεις . Ναι , βρίσκεσαι στην πραγματικότητα, ΝΑΙ. Αισθάνεσαι κουρασμένος ,σηκώνεσαι , όχι , κάτι δεν πάει καλά , δεν είναι φυσιολογικό, δεν βλέπεις καλά, σκοτεινιάζουν όλα, χάνεσαι.
Τα μάτια ανοίγουν βαριά...
by konstantir
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
