Ταύτιση ηθικής-θρησκευτικότητας

Πρόσφατα , το ευρωπαικό δικαστήριο καταδίκασε την Iταλία για την παρουσία σταυρών στις σχολικές αίθουσες . Κατόπιν διάβασα ότι κάποιος Π.Δημητράς πήγε στα δικαστήρια για την αφαίρεση της εικόνας του Χριστού από σχολικές αίθουσες , δικαστήρια , νοσοκομεία και έχασε τη δίκη .

Πάνω σ’ αυτό το περιστατικό διάβασα το εξής σχόλιο : «Δίχως Θεό όλα επιτρέπονται.
Τα πάντα. Τρομοκρατικές οργανώσεις, δολοφονίες, ληστείες, αδικίες κ.α. Όταν έχεις τον Θεό μέσα σου τουλάχιστον μπορείς να μετανοήσεις. Αυτή είναι η διαφορά...»

Θα ήθελα να σας πω κάποιες σκέψεις πάνω σ’αυτό το σχόλιο .

Προφανώς βλέπουμε ότι η ηθική ταυτίζεται με μια ανώτερη δύναμη .Για την ακρίβεια η ηθική και η χρηστή συμπεριφορά εκπορεύονται από την αναφερόμενη ανώτερη δύναμη . Επομένως η καλοσύνη, φιλευσπλαχνία,ευγένεια είναι εξ’ αποκαλύψεως αγαθά .

Καταλήγουμε ότι για να είναι κάποιος καλός άνθρωπος πρέπει απαραίτητα να υπάρχει Θεός . Πρέπει το ήθος να είναι προϊόν κανόνων , η τήρηση των οποίων επαφίεται στην αστυνόμευση μιας ανώτερης δύναμης η οποία τιμωρεί τους κακούς και επιβραβεύει τους καλούς .

Γεννάται λοιπόν το ερώτημα ( που νομίζω ότι προέρχεται από τους πλατωνικούς διαλόγους ανάμεσα στον Σωκράτη και τον Ευθύφρονα ) : Αυτό που είναι ηθικό προστάζεται από το Θεό , επειδή είναι ηθικό ή μήπως είναι ηθικό επειδή προστάζεται από το Θεό ;

Έχουμε δηλαδή το ερώτημα αν η ηθική είναι ανεξάρτητη από το Θεό ή και ο Θεός υποχρεούται να υπόκειται στους ηθικούς κανόνες ;

Να το θέσω κι αλλιώς : Μήπως είπαμε «α αυτό είναι καλό , άρα θα εκφράζει αυτή την αγαθή και πανίσχυρη δύναμη που νομίζουμε ότι μας προστατεύει και επιτηρεί » , ή μήπως « αυτό το έγραφε το ιερό κείμενο των προγόνων μας , ή των προγόνων ενός άλλου λαού άρα για να το λέει θα είναι και σωστό».

Άμα το καλοσκεφτεί κανείς τα θεολογικά κείμενα , τα οποία αντιμετώπιζονται ως αυθεντίες έχουν κάποιες «διαρροές» . Πχ , ο Θεός/Γιαχβέ της Βίβλου είναι εκδικητικός , σφαγιάζει τα παιδιά των Αιγυπτίων και ζητά από τον Αβραάμ να του θυσιάσει το παιδί του . Μη θυμηθούμε τι έγινε με τον Νώε και τον σχεδόν ολικό αφανισμό του ανθρώπινου είδους .

Επομένως θέλω να πιστεύω ότι τα ευγενή συναισθήματα είναι έμφυτα στην ψυχή μας και οι κανόνες ηθικής συμπεριφοράς δημιουργήθηκαν σταδιακά από την πρόοδο της κοινωνικοποίησης του είδους μας και δεν είναι προϊόντα εντολών . Έτσι ο εγκληματίας θα σκοτώσει είτε βλέπει ιερά βιβλία είτε όχι . Ο καλός άνθρωπος δε θα αφρίζει το στόμα του , θα μιλά υπόκωφα και θα γυρίζει γύρω γύρω το κεφάλι του σα δαιμονισμένος αν αποφασίσει να αλλάξει θρησκεία ή εγκαταλείψει τη θρησκεία γενικά .Αυτά όσον αφορά τη ταύτιση ηθικής-θρησκευτικότητας .

Τώρα λίγα λόγια για τη χρησιμότητα των θρησκευτικών συμβόλων σε σχολεία, νοσοκομεία , δικαστήρια :


Γνωρίζουμε σαφώς ότι στη χώρα μας το μάθημα των θρηκευτικών είναι από τα ουσιώδη της εκπαίδευσης μας . Αυτό προέκυψε από μια παλιά δυσπιστία στις θετικές επιστήμες , την ισχύ του ιερατείου και τη διαφορετική νοοτροπία που κατέχει τις χώρες της Εγγύς Ανατολής (που καταχρηστικά επεκτείνω στα τουρκοκρατούμενα βαλκάνια ) έναντι των ιδεών του Διαφωτισμού . Παρένθεση αποτέλεσε ο Καποδίστριας ο οποίος προσπάθησε να στρέψει την εκπαίδευση σε έναν τεχνικό/επιστημονικό προσανατολισμό . Μετά την συντομότατη παρένθεση , η παιδεία παρέμεινε ταυτισμένη στο πρότυπο του ελληνορθόδοξου λογίου . Αυτός ο χαρακτήρας έχει ισχυρές επιδράσεις ακόμη και σήμερα και όχι απλώς ψήγματα . Συνεπώς μια απομάκρυνση των εικόνων απλώς από τις αίθουσες είναι μια τρύπα στο νερό και δεν έχει νόημα αν δεν αλλάξουν πολλά . Απλώς θα δημιουργηθεί σάλος και θα μαυρίσουν τα κανάλια στους ρασοφόρους και στις Λουκάδες .

Εικόνες στα δικαστήρια : Αυτό ομολογώ δεν το καταλαβαίνω . Προφανώς δεν επεμβαίνει το Άγιο Πνεύμα στις αποφάσεις των δικαστών και δεν συνεισφέρει στη μεταμέλεια του εγκληματία . Άλλωστε το παραδικαστικό μια χαρά δούλευε υπό τις ευλογίες του Γιοσάκη και κάμποσων δεσποτάδων . Οι ασυνείδητοι δικαστές παρέμειναν λαμόγια και οι ευσυνείδητοι συνεχίζουν να πράττουν το καθήκον τους .

Αν δεν καταλαβαίνω τη χρησιμότητα συμβόλων στα δικαστήρια , τι πρέπει να πω για τα νοσοκομεία ; Αν η επέμβαση είναι επιτυχής θα βγει ο πανευτυχής συγγενής , «Η Παναγιά / ο Χριστός / ο αγιο-Σώζος τον έσωσε τον μπάρμπα» . Αν αποτύχει η επέμβαση : « Ο κιαρατάς ο γιατρός τον έφαγε τον Επαμεινώνδα μου, άχρηστοι γιατροί ».


bionick