Ο εθνικός μας πανζουρλισμός

Ο εθνικός μας πανζουρλισμός

Τέτοιες μέρες κάθε χρόνο , φουντώνει ο διάλογος για το ’40 , τις μαθητικές παρελάσεις , τους αλλοδαπούς σημαιοφόρους κοκ . Μαζεύονται οι τηλεκαννίβαλοι στα τηλεπαράθυρα του χαζοκουτιού και μιλάνε ταυτόχρονα . Γιατί συζήτηση δε γίνεται , συνήθως τουλάχιστον , αλλά ταυτόχρονη ομιλία .

Ζούμε στο λίκνο του λαϊκισμού . Αλλά τι θα μπορούσε να προσμένει κανείς την ώρα που καλλιεργείται η ημιμάθεια ,η πατριδοκαπηλία και η άρνηση εξορθολογισμού της σκέψης ;

Βγαίνουν στους δρόμους οι δημοσιογράφοι και ρωτάν μαθητές : Τι γιορτάζουμε σήμερα ; «Το ΟΧΙ» . Ποιο όχι ; «Αυτό που είπε ο Μεταξάς» .Σε ποιους είπε το όχι ; «Ε ε ε ε ε , στους Ιταλούς ίσως ; » . Δεν ξέρω τι λέτε εσείς αλλά αυτού του είδους η γνώση μου θυμίζει πρωτοσέλιδο αθλητητικής εφημερίδας : « ΟΧΙ του Αντριάνο στον Ολυμπιακό» . Θυμηθείτε και το φιλόλογο που έβγαζε την εορταστική ομιλία στο σχολείο : «Σήμερα το έθνος μας γιορτάζει το ηρωικό ΟΧΙ του πρωθυπουργού Ιωάννη Μεταξά στην επίθεση των Ιταλών και στο έπος στα βουνά της Αλβανίας» Στη συνέχεια ακούμε τραγούδια της Βέμπο από επιθεωρήσεις της εποχής , βλέπουμε τις νίκες μας στην Κορυτσά , Αργυρόκαστρο , Πόγραδετς κλπ κι αυτό ήταν.Πόσο γαμάτοι Ελληναράδες νιώθουμε ...

Φυσικά ο Μεταξάς δεν ήταν πρωθυπουργός αλλά δικτάτορας διορισμένος από το βασιλιά , εισαγωγέας του νεόκοπου φασισμού του Μουσολίνι και του Φράνκο και ο βασιλιάς μας ήταν ο εντολοδόχος των συμφερόντος της Αγγλίας στη χώρα μας . Δεν πολυαναφέρουμε τη στυγνότητα αυτού του δυαρχικού καθεστώτος , μπροστά στο οποίο η απριλιανή δικτατορία ήταν παιδική χαρά . Άλλωστε ο Μεταξάς κανένα όχι δεν είπε στον Ιταλό πρέσβη , απλώς είπε στα γαλλικά ότι το τελεσίγρφο σημαίνει πόλεμος . ΟΧΙ δεν είπε ο Μεταξάς αλλά η υπάρχουσα διπλωματική κατάσταση . Άλλωστε η 5η φάλαγγα του 3ου Ραιχ ήταν η ναζιστική επιρροή στην ελληνική οικονομία , από τις τηλεπικοινωνίες ( Τελεφούνκεν ) έως το εμπόριο γεωργικών προϊόντων ( ειδικά στο κύριο εξαγώγιμο προϊόν μας τα καπνά ) . Ο ίδιος ο Μεταξάς είχε πει ότι είχε βολιδοσκοπηθεί να μπει με τη θέληση του στη «Νέα Τάξη» του Χίτλερ , πράγμα που δεν έκανε επειδή οι Ιταλοί ζητούσαν τεράστια εδαφικά ανταλλάγματα . Επίσης η σταθερή αγγλική επιρροή του βασιλιά – συγκυβερνήτη/συνδικτάτορα μας κρατούσε σταθερά στη βρετανική σφαίρα επιρροής .Αυτά για το περίφημο ΟΧΙ.

Στις γιορτές μας ξεχνάμε ν’ αναφέρουμε και κάποιες «ασήμαντες» λεπτομέρειες . Έτσι λησμονούμε ότι πολλοί δεν πολέμησαν όχι γιατι δεν ήθελαν αλλα επειδή ο πατερούλης Μεταξάς τους είχε στείλει διακοπες σε γραφικά νησάκια του Αρχιπελάγους . Ξεχνάμε την Αντίσταση , την οποία η αγάπη του λαού για ελευθερία τη θέριεψε με αμέτρητους αγωνιστές . Κι αν αναφέρουμε αντίσταση , μένουμε στο Γλέζο και στο κατέβασμα της σημαίας . Μπράβο , ήρωας , αλλά άλλοι ανατίναζαν τρένα , απήγαγαν Γερμανούς στρατηγούς και τους διαγράφουμε από την ιστορική μνήμη . Όπως επίσης φροντίζουμε να «ξεχνάμε» ότι υπήρξαν κι Έλληνες που συνεργάστηκαν με τον κατακτητή και που για μια μακρά περίοδο θεωρούνταν οι εθνικοί μας ήρωες.

Τέλος πάντων μετά τη γιορτή στέλνουμε τους πιτσιρικάδες να παρελάσουν . Εκεί κι αν ξεχειλίζει το εθνικό φρόνημα . Το μόνο σίγουρο που ξεχειλίζει είναι η τεστοστερόνη στο θέαμα των μπουτιών και των ψηλοτάκουνων γοβών κάποιων μαθητριών που θεωρούν ως εθνικό ήρωα την Καγιά και τις άλλες μοντέλες . Περνούν λοιπόν τα ατίθασα νιάτα , άλλα χαρούμενα που δεν έχουν σχολείο , άλλα νομίζουν ότι είναι σε διαγωνισμό Playmate , άλλα που κορδώνονται γιατί θα τους δει ο μπαμπάς η μαμά και η γιαγιά Μελπομένη...

Τι προσκομίζει η νεολαία μας από το παραπάνω ; Μα φυσικά εθνικό φρόνημα , πατριδογνωσία , κατανόηση των ιδεωδών του έθνους και πατριωτισμό . Άμα δε , συνδυαστεί η παρέλαση με εκκλησιασμό και ευλογία απο Δεσπότη , τότε αποκτούνται και ελληνοχριστιανικές αρχές . Κάτι τέτοιο θα λέγανε τουλάχιστον κάποιοι τηλεμαϊντανοί που πωλούν με το κιλό τον πατριωτισμό.

Κατά την ταπεινή και υποκειμενική μου αποψη η φιλοπατρία δεν αποκτείται με το να προχωρήσεις στοιχισμένος σα στρατιώτης , όπως έκαναν οι μαθητές στα χρόνια του Μεταξά . Αποκτείται μέσα από την ιστορική γνώση και από τη συνειδητοποίηση ότι κάποιοι θυσιάστηκαν ώστε σήμερα ο πολίτης να έχει κάποια δικαιώματα ως ‘Ελληνας αλλά κυρίως ως άνθρωπος .

Τέλος, δεν κατάλαβα ποτέ γιατί η 28η Οκτωβρίου να είναι εθνική επέτειος . Άμα το καλοσκεφτείτε γιορτάζουμε την έναρξη ενός πολέμου που χάσαμε και βρεθήκαμε υπό κατοχή επί 3 χρόνια . Το ελληνικό παράλογο σε όλο του το μεγαλείο . Πιο λογικό θα μου φαινόταν να εορταζόταν η 12η Οκτωβρίου , όταν και αποχώρησαν οι Γερμανοί από την Αθήνα . Να γιορτάζουμε το τέλος της κατοχής και όχι την έναρξή της .

Τι να λέμε όμως ... Αυτά είναι ασήμαντες λεπτομέρειες στα μάτια των πολλών . Γι αυτό και τα μάτια είναι στραμμένα στα μαθητικά μπούτια .


by bionick

Πρόλογος

Σκοτάδι, ακούγεται κάτι σαν βόμβος,ξαφνικά ανοίγεις τα μάτια ,κοιτάς τριγύρω και βλέπεις ένα δωμάτιο. Κάτι σου φαίνεται οικείο σε αυτό το δωμάτιο αλλά δεν είσαι σίγουρος αν είναι δικό σου. Σηκώνεσαι, παραπατάς, προχωράς,βρίσκεσαι σε ενα άλλο δωμάτιο που ίσως ειναι η κουζινα. Βλεπεις μια βρύση, βρέχεις το πρόσωπό σου κ νομίζεις οτι νιώθεις καλύτερα, πίνεις νερό και πηγαίνεις σε ένα αλλο δωμάτιο με μια τηλεόραση, την ανοίγεις. Αρχικα δεν βλέπεις τίποτα αλλά ξαφνικά εμφανίζεται ένα καναλι, δεν σου θυμίζει κάτι , μάλλον είναι ώρα των ειδήσεων γιατί δείχνει κατι καταστροφές που γίνονται καθημερινά σε όλο το κόσμο. Όπλα, στρατός, παλαβοί να τρέχουν απο εδώ κ απο εκεί, μόνο που αυτή τη φορά είναι κάπως αλλαγμένο καθώς δείχνει ωμή βία, εικόνες φρίκης που συνήθως τα κανάλια τις καλύπτουν κ δεν το δειχνουν όπως ακριβως ειναι -κάτι δεν πάει καλά- κλείνεις την tv βλέπεις μια πόρτα και πιστεύεις οτι σε οδηγει στο δρόμο.Την ανοίγεις και ξαφνικά βρίσκεσαι στο δρόμο, καμιά ψυχή δεν υπάρχει όμως, δεν ξέρεις τι ωρα ειναι αλλα μαντευεις οτι ειναι μεσημέρι καλοκαιριού γιατι κάνει αφόρητη ζέστη.

Προχωράς, βγαίνεις απο τον παράδρομο που ήσουν κ φτάνεις στο κεντρικό. Το τοπίο ξαφνικά αλλάζει. Υπάρχει ένας συνεχής θόρυβος από όπλα,φωνές,κραυγές,κλάματα,τανκ,κρότους και σειρήνες. Καθώς ψάχνεις με την ματιά σου να καταλάβεις που βρίσκεσαι και τι γίνεται, βλέπεις ότι ένας όχλος έρχεται προς το μέρος σου, στρατιώτες, πολίτες, παιδιά. Όλοι τρέχουν προς εσένα, ουρλιάζουν ,ποδοπατούνται. Κάποιοι στρατιωτες που έχουν όπλα γυρίζουν κ βαράνε με τα όπλα τους για να σταματησουν οτι τους κυνηγάει. Σε οσους τελειώνουν οι σφαίρες, πετάνε τα όπλα τους και τρέχουν ακόμα πιο γρήγορα. Τι είναι αυτό από το οποίο τρέχουν να σωθουν; Μέσα σε δευτερόλεπτα καταλαβαίνεις οτι κι εσύ τρέχεις ανάμεσα , τρέχεις για να μην ποδοπατηθείς, τρέχεις γιατί ο φόβος του όχλου πέρασε σε εσένα. Τρέχεις, τρέχεις, τρέχεις αλλά δεν ξέρεις τι σε κυνηγάει. Δίπλα σου βλέπεις γνώριμες φάτσες συμμαθητές από το δημοτικό, το γυμνάσιο και το λύκειο, παιδιά που γνώρισες σε κατασκηνώσεις. Όλοι τους φαίνεται να έχουν τον ίδιο τρόμο στο προσωπό τους.Ρωτάς να μάθεις τι έγινε, από τι τρέχουν να σωθούν αλλά κανείς δεν απαντάει,μόνο φωνάζουν, ουρλιάζουν ή λαχανιάζοντας σου κάνουν ερωτήσεις ή λένε κουβέντες που δεν βγάζουν νόημα.
Κάτι νιώθεις, "ΞΥΠΝΑ" ,πόνος , παλεύεις, "ΞΥΠΝΑ" γίνεσαι κύριος των συναισθημάτων σου, "ΞΥΠΝΑ" , λίγη προσπάθεια ακόμη και θα τα καταφέρεις, πιέσου, "ΞΥΠΝΑ", ξεφεύγεις, ναι , ξαλαφρωνεις . Ναι , βρίσκεσαι στην πραγματικότητα, ΝΑΙ. Αισθάνεσαι κουρασμένος ,σηκώνεσαι , όχι , κάτι δεν πάει καλά , δεν είναι φυσιολογικό, δεν βλέπεις καλά, σκοτεινιάζουν όλα, χάνεσαι.

Τα μάτια ανοίγουν βαριά...

by konstantir